โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
"พี่สิง!!" คริสตัวสั่น หวาดกลัว ขยับตัวถอยหนี ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างคนตรงหน้า อย่างไม่ละสายตา จนชิดขอบเตียง ขยับกายลุกพรวด วิ่งออกไปยังประตู หวังรอด
"โอ้ย!! จ เจ็บ ปล่อยผม!" แต่โดนมือสีเข้มจิกกลุ่มผมนุ่มแน่น หน้าเชิดขึ้น เหยเก ด้วยความเจ็บปวด สุดแสน คริสดิ้น พยายามแกะมือหน้าที่กำลังจิกหัว
"เด็กดื้อ ต้องโดนทำโทษนะครับ" คำพูดช่างอ่อนโยน สีหน้าช่างแตกต่าง สื้นดี
ร่างกายถูกเหวี่ยงลงบนพื้นที่เย็นเฉียบ อุณหภูมิภายในห้องเย็นเฉียบ แตกต่างกับอารมณืที่กำลังโกรธเกรี้ยว โกรธา ดวงตาดำสนิทดั่งอีกา คมกริบ อ่านไม่ออก
ขึ้นคร่อมกาย ตรึงมือทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว เอื่้อมมือไปหยิบกุญแจมืิอในลิ้นชักตรงหัวเตียง
กริ๊ก!
มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการ พร้อมดึงร่างคนด้านล่างให้ยืนขึ้น "พร้อมรับบทลงโทษหรือยังครับเด็กดื้อ"
" ข ขอร้อง ป ปล่อยผมไปเถอะนะ พ พี่สิง" คริสร้องขออ้อนวอน ผ่านม่านน้ำตาที่กำลังรินไหล
"อย่าขอร้องในสิ่งที่พี่ให้ไม่ได้!!" น้ำเสียงดุดัน คริสสะดุง ตัวสั่นเทา ดั่งลูกนกน้อยกำลังตกน้ำ
"ดะ"
ฉึก
ไม่ทันได้เอ่ยคำใด มือสีเข้มปักเข็มเข่าที่หัวไหล่พร้อมสารในหลอดถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคริส
หมดทุกหยาดหยด เพียงไม่นานคริสก็ล้มลง หมดเรี่ยวแรง ร่างกายขยับไม่ได้ อัมพาตชั่วคราว
ทว่ายังคงรับรู้ความรู้สึก
แควก
เสื้อผ้าขาดหวิ่น บาดผิวขาวเป็นรอยแดง ช่างสวยงามในสายตาผู้ล่า เพียงไม่นานสองร่างเปลือยเปล่า
ไร้อาภรณ์ปกปิดกาย สิงโตจับขาเรียวพาดบ่า แล้วแทรกตัวเข้าไป ลูบ ชัก แท่งร้อนที่แข็งขืนของตน
เสียบเข้าที่ช่องทางรักมิดด้าม
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก" ความเจ็บปวดเล่นริ้ว ไปทั่วร่างกาย
"ฮึกฮืออ จ เจ็บ ออกไป อือ" ซาตานไม่สนคำร้องขอ คำอ้อนวอนใดๆ เริ่มขยับบรรเลงจังหวะ และทำนอง
ของตนเอง
ปึก ปึก ปึก ปึก
"อ่าาา ซี๊ดดด!" เสียงครางสุขสมของคนด้านบน สารธารน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในช่องทางสีสวยทุกหยาดหยด สิงโตยกยิ้มร้ายออกมาก่อนจะอุ้มคริสโยนลงบนเตียงนอน
"โอ้ย!! อืออ อุ๊บบ" กดจูบริมฝีปาก ขบเม้น กัดจนได้กลิ่นคาว พลิกร่างคริสให้นอนคว่ำราบบนเตียง
ยกสะโพกให้ลอยขึ้น มือสีเข้มจับยึดไว้แน่น
สวบ
"พ พอ จ เจ็บ อือออออ" มีแต่ความทรมาณที่ได้รับ
"ซี๊ดดด รัดแน่นมาก อ่าาาาา" คำร้องขอเปล่าประโยชน์อีกครั้ง ไม่เคยเลย
ปลดปล่อย เสร็จสมไปรู้กี่รอบ สิงโตก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหยุด จวบจนร่างกายของคริสเริ่มขยับได้อีกครั้ง
ตัวยาเริ่มหมดฤทธิ์ สิงโตรู้ดี และไม่มีทางปล่อย
ฉึก
เข็มที่สองถูกฉีดเข้าไป แตกต่างตรงตัวสารข้างในหลอดที่เหลือแค่รอ
"พ พี่สิง ทำอะ อะไรผม"
"มอบความสุขให้น้องคริสยังไงละครับ" เพียงไม่นานร่างของคริสเริ่มร้อนมากขึ้น สิงโตปลดกุญแจมือออก รอยแดง รอยถลอกเต็มข้อมือขาว
ใบหน้าสวยเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า "ม ไม่ ไม่ไหว ล แล้ว"
สิงโตเริ่มลูบจากขาไล่ขึ้นมาตรงต้นขาด้านใน ลูบไล่วนมาถึงแก่นกายของคริสที่กำลังเริ่มขยายตัวขึ้น
"พี่ช่วยนะครับ" สิงโตครอบแก่นกายด้วยปากของเขา ปรนเปรอเรียกเสียงครางหวานหู
"อ้ะ อ่า อื้ออ อ้ะ อ้ะ" คริสเริ่มควบคุมอารมณ์ที่ถูกปลุกไม่ไหว มือจิกกลุ่มผมของสิงโต เพื่อระบายความเสียวส่านที่ได้รับ
ร่างกายเริ่มปล่อยไปตามอารมณ์ สติเลือนลาง สมองขาวโพลน ดวงตากลมสั่น
"อ่าาาาาห์"
คริสปลดปล่อยออกมาภายในปากของสิงโต ก่อนจะถูกกลืนกิน "น้องคริสช่วยพี่ด้วยสิครับ"
สิงโตลุกมายืนตรงปลายเตียง ดึงคริสเข้ามาใกล้ พร้อมกดหัวลง "อมมันซะ เด็กดี"
คริสอ้ากปากอมแก่นกายที่แข็งขืน ด้วยยาที่ฉีกเข้าไปทำให้คริสทำหน้าที่นั้นได้ดี จินตนาการว่าตัวเองกำลังกินไอติมแท่งโปรด
"อ่าาาห์ อย่างนั้น อื้มมม ดีมากก ซี้ดดดด"
เสียงครางสุขสมอารมณ์หมาย ดังให้ได้ยินจวบจนปลอดปล่อยเข้าไปในโพรงปากอุ่น "กลืนมันลงไป"
คริสกลืนน้ำสีขาวขุ่นทุกหยาดหยด
สิงโตผลักคริสให้นอนราบบนเตียงนอนอีกครั้ง ก่อนแทรกกาย สวบ
"อ๊ากกกกกกกกกกกก"
ปึก ปึก ปึก ปึก
เสียงหยาบโคลนของจังหวะการกระทบกัน พับ พับ พับ พับ
สิงโตเร่งจังหวะที่รุนแรงขึ้น ตามคำร้องขอของคริส คำร้องขอเดียวที่สิงโตได้ยิน และยอมทำตามคำร้องขอนั้น เนิ่นนานหลายชั่วโมง ยาเริ่มหมดฤทธิ์อีกครั้ง
"ฮืออออออ เจ็บ พอสักที" ร่างกายเริ่มไม่ไหว เจ็บระบมไปหมด สิงโตทำกับเยี่ยงเขาไม่ใช่คน
เพียงเพื่อสนองความใคร่ที่วิปริตของตนเอง ไม่สนใจความรู้สึกของเขา ทั้งที่สิงโตก็รู้ว่าเขารู้สึกยังไง
ใครๆก็บอกว่า การมี Sex กับ Soulmate ของตัวเองก็จะสามารถแบ่งปันความรู้สึก และทุกๆอย่างต่อกันได้ เพื่อทำให้ Sex นั้นมีแต่ความสุขสม และยินดีพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย
แต่คงใช้ไม่ได้กับซาตานที่ชื่อว่า สิงโต
"โอ้ย!! จ เจ็บ ปล่อยผม!" แต่โดนมือสีเข้มจิกกลุ่มผมนุ่มแน่น หน้าเชิดขึ้น เหยเก ด้วยความเจ็บปวด สุดแสน คริสดิ้น พยายามแกะมือหน้าที่กำลังจิกหัว
"เด็กดื้อ ต้องโดนทำโทษนะครับ" คำพูดช่างอ่อนโยน สีหน้าช่างแตกต่าง สื้นดี
ร่างกายถูกเหวี่ยงลงบนพื้นที่เย็นเฉียบ อุณหภูมิภายในห้องเย็นเฉียบ แตกต่างกับอารมณืที่กำลังโกรธเกรี้ยว โกรธา ดวงตาดำสนิทดั่งอีกา คมกริบ อ่านไม่ออก
ขึ้นคร่อมกาย ตรึงมือทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว เอื่้อมมือไปหยิบกุญแจมืิอในลิ้นชักตรงหัวเตียง
กริ๊ก!
มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการ พร้อมดึงร่างคนด้านล่างให้ยืนขึ้น "พร้อมรับบทลงโทษหรือยังครับเด็กดื้อ"
" ข ขอร้อง ป ปล่อยผมไปเถอะนะ พ พี่สิง" คริสร้องขออ้อนวอน ผ่านม่านน้ำตาที่กำลังรินไหล
"อย่าขอร้องในสิ่งที่พี่ให้ไม่ได้!!" น้ำเสียงดุดัน คริสสะดุง ตัวสั่นเทา ดั่งลูกนกน้อยกำลังตกน้ำ
"ดะ"
ฉึก
ไม่ทันได้เอ่ยคำใด มือสีเข้มปักเข็มเข่าที่หัวไหล่พร้อมสารในหลอดถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคริส
หมดทุกหยาดหยด เพียงไม่นานคริสก็ล้มลง หมดเรี่ยวแรง ร่างกายขยับไม่ได้ อัมพาตชั่วคราว
ทว่ายังคงรับรู้ความรู้สึก
แควก
เสื้อผ้าขาดหวิ่น บาดผิวขาวเป็นรอยแดง ช่างสวยงามในสายตาผู้ล่า เพียงไม่นานสองร่างเปลือยเปล่า
ไร้อาภรณ์ปกปิดกาย สิงโตจับขาเรียวพาดบ่า แล้วแทรกตัวเข้าไป ลูบ ชัก แท่งร้อนที่แข็งขืนของตน
เสียบเข้าที่ช่องทางรักมิดด้าม
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก" ความเจ็บปวดเล่นริ้ว ไปทั่วร่างกาย
"ฮึกฮืออ จ เจ็บ ออกไป อือ" ซาตานไม่สนคำร้องขอ คำอ้อนวอนใดๆ เริ่มขยับบรรเลงจังหวะ และทำนอง
ของตนเอง
ปึก ปึก ปึก ปึก
"อ่าาา ซี๊ดดด!" เสียงครางสุขสมของคนด้านบน สารธารน้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยในช่องทางสีสวยทุกหยาดหยด สิงโตยกยิ้มร้ายออกมาก่อนจะอุ้มคริสโยนลงบนเตียงนอน
"โอ้ย!! อืออ อุ๊บบ" กดจูบริมฝีปาก ขบเม้น กัดจนได้กลิ่นคาว พลิกร่างคริสให้นอนคว่ำราบบนเตียง
ยกสะโพกให้ลอยขึ้น มือสีเข้มจับยึดไว้แน่น
สวบ
"พ พอ จ เจ็บ อือออออ" มีแต่ความทรมาณที่ได้รับ
"ซี๊ดดด รัดแน่นมาก อ่าาาาา" คำร้องขอเปล่าประโยชน์อีกครั้ง ไม่เคยเลย
ปลดปล่อย เสร็จสมไปรู้กี่รอบ สิงโตก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหยุด จวบจนร่างกายของคริสเริ่มขยับได้อีกครั้ง
ตัวยาเริ่มหมดฤทธิ์ สิงโตรู้ดี และไม่มีทางปล่อย
ฉึก
เข็มที่สองถูกฉีดเข้าไป แตกต่างตรงตัวสารข้างในหลอดที่เหลือแค่รอ
"พ พี่สิง ทำอะ อะไรผม"
"มอบความสุขให้น้องคริสยังไงละครับ" เพียงไม่นานร่างของคริสเริ่มร้อนมากขึ้น สิงโตปลดกุญแจมือออก รอยแดง รอยถลอกเต็มข้อมือขาว
ใบหน้าสวยเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า "ม ไม่ ไม่ไหว ล แล้ว"
สิงโตเริ่มลูบจากขาไล่ขึ้นมาตรงต้นขาด้านใน ลูบไล่วนมาถึงแก่นกายของคริสที่กำลังเริ่มขยายตัวขึ้น
"พี่ช่วยนะครับ" สิงโตครอบแก่นกายด้วยปากของเขา ปรนเปรอเรียกเสียงครางหวานหู
"อ้ะ อ่า อื้ออ อ้ะ อ้ะ" คริสเริ่มควบคุมอารมณ์ที่ถูกปลุกไม่ไหว มือจิกกลุ่มผมของสิงโต เพื่อระบายความเสียวส่านที่ได้รับ
ร่างกายเริ่มปล่อยไปตามอารมณ์ สติเลือนลาง สมองขาวโพลน ดวงตากลมสั่น
"อ่าาาาาห์"
คริสปลดปล่อยออกมาภายในปากของสิงโต ก่อนจะถูกกลืนกิน "น้องคริสช่วยพี่ด้วยสิครับ"
สิงโตลุกมายืนตรงปลายเตียง ดึงคริสเข้ามาใกล้ พร้อมกดหัวลง "อมมันซะ เด็กดี"
คริสอ้ากปากอมแก่นกายที่แข็งขืน ด้วยยาที่ฉีกเข้าไปทำให้คริสทำหน้าที่นั้นได้ดี จินตนาการว่าตัวเองกำลังกินไอติมแท่งโปรด
"อ่าาาห์ อย่างนั้น อื้มมม ดีมากก ซี้ดดดด"
เสียงครางสุขสมอารมณ์หมาย ดังให้ได้ยินจวบจนปลอดปล่อยเข้าไปในโพรงปากอุ่น "กลืนมันลงไป"
คริสกลืนน้ำสีขาวขุ่นทุกหยาดหยด
สิงโตผลักคริสให้นอนราบบนเตียงนอนอีกครั้ง ก่อนแทรกกาย สวบ
"อ๊ากกกกกกกกกกกก"
ปึก ปึก ปึก ปึก
เสียงหยาบโคลนของจังหวะการกระทบกัน พับ พับ พับ พับ
สิงโตเร่งจังหวะที่รุนแรงขึ้น ตามคำร้องขอของคริส คำร้องขอเดียวที่สิงโตได้ยิน และยอมทำตามคำร้องขอนั้น เนิ่นนานหลายชั่วโมง ยาเริ่มหมดฤทธิ์อีกครั้ง
"ฮืออออออ เจ็บ พอสักที" ร่างกายเริ่มไม่ไหว เจ็บระบมไปหมด สิงโตทำกับเยี่ยงเขาไม่ใช่คน
เพียงเพื่อสนองความใคร่ที่วิปริตของตนเอง ไม่สนใจความรู้สึกของเขา ทั้งที่สิงโตก็รู้ว่าเขารู้สึกยังไง
"ฮึก...พี่สิง ปล่อยผม!! ไปสักที"
"ไม่!! พี่จะปล่อยคริส ในวันที่หมดลมหายใจ เท่านั้น" สิงโตปลดปล่อยครั้งสุดท้าย คริสได้แต่ยอมรับ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาคงไม่มีทางหนีสิงโตพ้น แม้จะหนีก็ไม่มีที่ไป
ต้องยอมอดทน ต้องยอมรับการมี Sex ที่เจ็บปวด ไม่เคยเต็มใจสักครา จวบจนหมดลมหายใจอย่างที่อีกฝ่ายได้บอกเอาไว้ คงต้องยอมรับมัน สินะ
แต่คงใช้ไม่ได้กับซาตานที่ชื่อว่า สิงโต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น