โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
แกร็ก เสียงประตูห้องเปิดขึ้นอย่างช้าๆ ภายในห้องที่มืดสนิท สิงโตกดเปิดไฟ ดวงตากลมสั่นระริก เบิกตากว้างกับสิ่งที่เห็น แสงไฟสีแดง
ทั่วทั้งห้อง รูปภาพเขาจำนวนมากถูกถ่ายในอริยบทต่างๆ นานา
ทั่วทั้งห้อง รูปภาพเขาจำนวนมากถูกถ่ายในอริยบทต่างๆ นานา
"ปล่อยผม ปล่อย ผมอยากกลับบ้าน" คริสดิ้น พร้อมแกะมือหนา
ที่กำลังบีบข้อมือเขาแน่นจนรู้สึกเจ็บ ข้อมือม่วงช้ำ
ที่กำลังบีบข้อมือเขาแน่นจนรู้สึกเจ็บ ข้อมือม่วงช้ำ
"ไม่มีทางที่นี้ไงครับ บ้านของเรา" เสียงที่ราบเรียบ ผิดกับดวงตาคม
ที่เริ่มแข็งกร้าว กับการขัดขืน และไม่ยอมเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังเขา
ที่เริ่มแข็งกร้าว กับการขัดขืน และไม่ยอมเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังเขา
สิงโตเหวี่ยงคริสไปบนเตียงนอนผ้าปูสีดำสนิท คร่อมตัวอีกคนเอาไว้มือหนาปลดเทคไทปิดดวงตากลม ปลดเข็มขัดมัดข้อมือขาวจนแน่น
"ฮึก ฮื้อออออ ม ไม่ ข ขอร้อง อ อย่า อึก อย่าทำ"
หากแต่เสียงขอร้องอ้อนวอนของคนตรงหน้า สิงโตกลับไม่ได้ยิน
ปลดเปลื้องอาภรของคนตัวขาว และของตัวเอง ส่งสายตาโลมเลียอย่างหื่นกระหายเพียงแค่ได้เห็นผิวขาวละเอียดที่ตัดกับผ้าปูที่นอน
ได้เป็นอย่างดี
ได้เป็นอย่างดี
อ่า ช่างเป็นภาพที่สวยงามอะไรเช่นนี้
สิงโตจูบไล่ผิวขาวๆของคริส จากต้นขาไล่ขึ้นมาเอวคอดเล็ก
"อะ อื้อ"
จูบมาจนถึงหัวนมที่ชมพู ดูด และกัดเบาๆ เรียงเสียงครางหวานหู ก่อนจะเกลี่ยริมฝีปากสีชมพูสด ก้มลงฉกชิมความหวาน ความหวานปานน้ำผึ้ง ชวนหลงไหลให้น่าสัมผัส
"น้องคริสของพี่ หวานไปเสียทุกส่วน"
ปาก และลิ้นของสิงโตยังทำหน้าที่จูบพรมไปทุกส่วน พร้อมแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายนี้แต่เพียงผู้เดียว
"พี่ทนไม่ไหวแล้วครับ ขอนะ" เสียงกระซิบที่ไม่ใช่การขอ แต่เป็นการบอกมากกว่า มือหนารูดแก่นกายของตัวเองอีกครั้ง
"หยะ อย่าาาา อ๊ากกกกกกกก"
สิงโตสอดแก่นกายใส่ช่องทางสีชมพู เข้าไปจนมิดด้าม ไม่มีสาร
หล่อลื่น สร้างความเจ็บปวด ลามไปถึงกระดูกสันหลัง จุกท้องไปหมด
หล่อลื่น สร้างความเจ็บปวด ลามไปถึงกระดูกสันหลัง จุกท้องไปหมด
"จ เจ็บ อ เอาออกไป ได้โปรด"
"อื้ม รัดของพี่แน่นเลยนะครับ"
เสียงเตียงกระทบกำแพงดังทุกครั้งที่คนด้านบนร่างกายกำยำกระแทกกระทัน ปราศจากความนุ่มนวล มีแต่ความรุนแรง ที่คริสได้รับ
"อ้าา คริส คริส" เสียงครางสุขสมของคนด้านบนที่ใกล้จะถึงฝั่งฝัน
" อะ พ พอ จ เจ็บ ฮึกอือ" คริสได้แต่ส่งเสียงแหบแห้งร้องขอให้หยุด
ร่างบางเริ่มรับไม่ไหว หน้าตาเหยเก แต่กลับสร้างอารมณ์ให้คน
เบื้องบนได้เป็นอย่างดี
"อ่าาาาาาาา"
สิงโตปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นภายในตัวของคริสหมดทุกหยาดหยด
ก่อนจะ เริ่มบทลงโทษอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
คริสสลบไปเมื่อไรไม่อาจรู้ได้ รู้แค่ว่าคนด้านบนไม่เคยคิดจะหยุดบทลงโทษนี้แต่อย่างใด
คริสสลบไปเมื่อไรไม่อาจรู้ได้ รู้แค่ว่าคนด้านบนไม่เคยคิดจะหยุดบทลงโทษนี้แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น